Futbol stał się dyscypliną olimpijską już w 1900 roku i pomimo kilku przerw pozostaje nią do dnia dzisiejszego. Początkowo był on rywalizacją, w której do reprezentowania kraju mogła przystąpić więcej niż jedna drużyna i dopiero w 1908 roku turniej został zorganizowany w kształcie bliskim współczesnemu, gdzie rywalizowały między sobą reprezentacje poszczególnych państw.
Prestiż pomoc w pisaniu pracy magisterskiej turnieju piłki nożnej na olimpiadzie zaczął spadać od 1930 roku, kiedy to zainaugurowano Mistrzostwa Świata. Problemem okazała się także coraz większa profesjonalizacja zawodu piłkarza - podczas gdy do rozgrywek olimpijskich byli dopuszczani wyłącznie gracze niezawodowi. Wspomniane kryterium zostało zniesione dopiero w 1992 roku, zastępując je granicą wiekową wynoszącą maksymalnie 23 lata. Ponadto rehabilitacji w Poznaniu po kilku latach Komitet Olimpijski zawarł także kompromis, na mocy którego w reprezentacji mogło się znaleźć trzech starszych graczy.
Od 1996 roku piłka nożna na olimpiadzie obejmuje także reprezentacje kobiet, gdzie nie występują żadne ograniczenia wiekowe. Pomimo takich kroków, mecze olimpijskie nadal cieszą się o wiele mniejszą popularnością niż pozostałe turnieje piłkarskie. Świadectwem tego jest chociażby fakt, że są one traktowane jako odrębne rozgrywki i nie są uznawane za pierwsze mecze reprezentacji państwowych. Mecze olimpijskie pokrywają się zresztą w znacznej części krajów z sezonem piłkarskim, wobec czego wiele klubów odnosi się niechętnie do oddelegowywania swoich zawodników na olimpiadę ? co zresztą znamienne, nawet nie mają takiego obowiązku.