Uważany za najlepszego polskiego piłkarza XX wieku według tygodnika "Piłka Nożna", Kazimierz Deyna urodził się 23 października 1947 roku w Starogardzie Gdańskim. Swoją karierę zaczął w 1958 roku w nieistniejącym już klubie Włókniarz Starogard Gdański, trafiając z czasem do zespołu seniorów oraz rozgrywając mecze zakładowe jako reprezentant zakładów obuwniczych, w których pracował. W 1965 roku Deyna zaliczył swój debiut w meczu juniorów z Czechosłowacją. Rok później, po 9-miesięcznej karze narzuconej przez PZPN w związku z posiadaniem kontraktów w dwóch klubach jednocześnie, wyjechał do swojego brata mieszkającego w Łodzi.
Zaowocowało to rozpoczęciem treningów w lokalnym Łódzkim Klubie Sportowym, a także debiutem Kazimierza Deyny w meczach pierwszej ligi, w barwach ŁKS-u. Po rozegraniu zaledwie jednego meczu został przetransferowany do drużyny Legii Warszawa, gdzie już w drugim sezonie wywalczył klubowi wicemistrzostwo Polski. Ostatecznie rozegrał dla wspomnianego klubu 304
mecze, strzelając 94 bramki i kończąc swoją współpracę w 1978 roku. Po produkcja rurek plastikowych latach problemów z transferem do zagranicznego klubu (jako oficer Ludowego Wojska Polskiego nie mógł pracować dla państw NATO) ostatecznie udało mu się podpisać kontrakt z klubem Manchester City, strzelając dla niego łącznie 13 goli. W 1981 roku Deyna wyjechał do Ameryki aby występować w barwach San Diego Sockers, gdzie zdążył rozegrać 105 meczy. Za największy sukces Deyny uznaje się jego występ w reprezentacji Polski na mundialu w 1974, gdzie zapewnił swojej drużynie trzecie miejsce, będące do dzisiaj jednym z największych osiągnięć Polski na Mistrzostwach Świata w piłce nożnej.
Jego ostatnim meczem był pojedynek przeciwko Włochom w nieoficjalnych mistrzostwach oldbojów w Danii, wygrany wynikiem 3:1.
Kazimierz Deyna zginął w 1989 roku, kiedy wracał do domu przez autostradę i uderzył samochodem o zepsutą ciężarówkę. Badania wykazały, że był pod wpływem alkoholu i znacznie przekroczył prędkość dopuszczalną na danym odcinku